Αν αναλογιστεί κάποιος τα προτερήματα που μπορεί να έχει η εκμάθηση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο εκπαίδε...
Αν αναλογιστεί κάποιος τα προτερήματα που μπορεί να έχει η εκμάθηση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο εκπαίδευσης, θα απορήσει με την τόσο αργή ανάπτυξή της. Και μάλιστα αυτή είναι μία παρατήρηση που δεν αφορά μόνο τη χώρα μας αλλά και την πορεία της εκπαίδευσης σε παγκόσμια κλίμακα.
Κάποιοι βασικοί λόγοι αυτής της αργής εξέλιξης είναι οπωσδήποτε η μη επαρκής ενημέρωση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων αλλά και ο τρόπος που μέχρι τώρα χρησιμοποιεί ο κόσμος το internet και τον υπολογιστή τους. Οι πιο πολλοί έχουν συνδέσει τη χρήση υπολογιστή με δουλειά γραφείου ή με τα social media και το youtube. Υπάρχει, όμως, και κάποιο αρκετά σεβαστό ποσοστό εκπαιδευτικών και μαθητών που έχει πιστέψει στην τηλεκπαίδευση και έχει “επενδύσει” στο οφέλη της. Βάσει αυτού του δείγματος θα έπρεπε να πράγματα να έχουν προχωρήσει περισσότερο. Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει το elearning να αναπτύσσεται με τόσο αργά βήματα; Τι είναι αυτό που μας κρατάει “πίσω”, όταν κάποιος μπορεί να διδαχθεί με αποτελεσματικό τρόπο από οπουδήποτε και μάλιστα με μικρότερο οικονομικό κόστος αλλά και χωρίς την ανάγκη μετακινήσεων;
Κάνοντας πριν λίγες μέρες μια αναζήτηση στον παγκόσμιο ιστό για website με περιεχόμενο τηλεκπαίδευσης ανακάλυψα ότι αυτό που διατίθεται ευρέως είναι μαθήματα με μορφή βίντεο, δηλαδή βιντεοσκοπημένα μαθήματα σε διάφορα αντικείμενα. Με λίγα και απλά λόγια, το μεγαλύτερο κομμάτι της εκμάθησης μέσω υπολογιστή έχει συνδεθεί με την παρακολούθηση βιντεομαθημάτων.
Προσπάθησα να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα, λοιπόν, σχετικά με το δικό μου γνωστικό αντικείμενο, που είναι τα μαθηματικά. Αν και κάποιοι εκπαιδευτικοί έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στην προετοιμασία αυτών των μαθημάτων δεν κατάφερα να μείνω προσηλωμένος για περισσότερο από 10 λεπτά. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν εγώ, που έχω τόσο μεγάλη αγάπη για την τηλεκπαίδευση, μπορώ με δυσκολία να παρακολουθήσω συγκεντρωμένος 15-20 λεπτά βιντεοσκοπουμένου μαθήματος, τι θα κάνει κάποιος μαθητής; Πόση ώρα θα μπορέσει να αφιερώσει ένας μαθητής; Έχει άραγε ουσιαστικό αποτέλεσμα αυτός ο τρόπος τηλεκπαίδευσης;
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα και από μία άλλη σκοπιά σκοπιά. Η δημιουργία και πώληση βιντεοσκοπημένων μαθημάτων είναι μια αρκετά κερδοφόρος διαδικασία. Το προϊόν (video) κατασκευάζεται μια φορά και πωλείται για εκατοντάδες ή χιλιάδες φορές. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, το μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας στην εκπαίδευση έχει αφοσιωθεί σε τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προϊόντα, τα οποία συνήθως συμπεριλαμβάνονται σε φτηνά ή και δωρεάν προγράμματα διαχείρισης μαθημάτων (LMS).
Αυτό που εγώ τουλάχιστον μπορώ να καταλάβω βάσει όλων των παραπάνω είναι ότι ο λόγος που το e-learning δεν προχωράει με τους ρυθμούς που του αξίζουν είναι, επειδή έχει ταυτιστεί στο μυαλό των περισσοτέρων με τα βιντεομαθήματα και όχι με τα ζωντανά μαθήματα, δηλαδή με ένα «προϊόν» που έχει φτιαχτεί, για να καλύπτει τις ανάγκες των πολλών και όχι τις ανάγκες του κάθε μαθητή ξεχωριστά.
Ίσως είναι καιρός να ανασχεδιάσουμε τον τρόπο που προσεγγίζουμε την μάθηση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι επιχειρηματίες της εκπαίδευσης. Θα πρέπει να ορίσουμε το ρόλο των εκπαιδευτικών μέσα σε αυτή τη διαδικασία και να αντιληφθούμε ότι η καθοδήγηση είναι αναγκαία, για να μπορέσουν οι νέοι μας να αποκομίσουν στο μέγιστο τα οφέλη της τεχνολογίας.
